Emilia en Berend hebben een verschillende visie op hun kunst-uitingen. Beide zijn van mening dat een kunstwerk een persoonlijke impressie is van de werkelijkheid.

Emilia zoekt naar de relatie tussen natuur, mens en kunst. De mens en natuur zijn van elkaar afhankelijk en daarom zie je in haar werk veel landschappen, natuur en menselijke invloeden. Ook haar portretten van kinderen en ouderen geven haar belangstelling aan voor de mens. Haar stijl is impressionistisch-realistisch, soms met humor. Dit geeft haar de mogelijkheid om datgeen wat niet bijdraagt aan haar expressie weg te laten of aan te vullen. Daarnaast maakt zij objecten van diverse materialen van  mensfiguren in uniek kleurgebruik.

Berend heeft het aandachtsgebied gelegd op architectuur en de gebouwde omgeving. Ook hier wel landschappen, maar vanuit het gebouw of stedelijke omgeving bezien. Hij zoekt naar expressie van het gebouw door middel van kleur en vorm.  Zijn stijl is imaginair-realistisch. Het onderwerp van het  schilderij moet herkenbaar zijn, maar moet geen foto zijn. Dit resulteert soms in extreem kleurgebruik waardoor er een imaginair beeld ontstaat of een vervloeiing van interieur en exterieur. ook imaginaire gebouwen geven zijn belangstelling aan voor het bijzondere. De kunstschilder Maurits Escher geeft hem soms inspiratie, maar ook Wim Oepts.